Είναι της τάξης περκόμορφα της οικογένειας σπαρίδες. Τους βρίσκουμε από ρηχά νερά μέχρι και τα 50 μέτρα βάθος. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε για τον Σαργό, είναι ότι βρίσκεται σε βραχώδες βυθό και σε ψαρότοπο που δεν τον πλησιάζει συχνά ο άνθρωπος . Εάν ο βυθός δεν είναι βραχώδης, τότε, δεν πρόκειται να βρούμε και Σαργό. Κολυμπάνε μέσα σε «σκαλώματα» και δεν ξεμυτίζουν από εκεί σε καμία των περιπτώσεων, εκτός των γόνιμων περιόδων, όπου βγαίνουν από την θαλάμη τους σε κοπάδι. Τότε όμως, το τελευταίο που θα κοιτάξουν θα είναι το δόλωμα στο αγκίστρι μας!Αν και συνηθίζεται να «τραβάμε» απότομα την πετονιά, με το που δεχόμαστε κάποιο τσίμπημα ψαριού, στο Σαργό θα πρέπει να ακολουθήσουμε μια άλλη τεχνική. Την τεχνική της υπομονής. Όταν νιώσουμε το πρώτο μας «χτύπημα», μένουμε ακίνητοι. Εξίσου και στο δεύτερο. Στο τρίτο όμως που θα είναι εντονότερο (συνοδευόμενο από τράβηγμα) μαζέψτε ΑΜΕΣΩΣ δύο μέτρα την πετονιά επάνω (1μ. χρειάζεται για να μαζευτούν τα μπόσικα και 1μ. για να μην ξανατρυπώσει στην θαλάμη του) ετσι ώστε να μην τον “χάσετε”.
